De gelijkenis van de verloren zoon spreekt tot onze verbeelding. Een jonge man loopt weg van huis, jaagt de erfenis erdoorheen, komt tot inzicht en gaat terug naar zijn vader. Die wacht al op hem en stelt hem alsnog aan tot zoon. Deze gelijkenis is een dankbaar onderwerp in evangelisatietoespraken. God, de Vader, wacht op ons, verloren zondaren, als wij tot Hem komen. Maar is dit wel de betekenis van deze gelijkenis? Wordt er op die manier recht gedaan aan de vele details die vermeld worden?

De beide zonen zijn een beeld van Israël: de ene zoon staat voor de twee stammen (Juda) en de andere voor de tien (Efraïm). De tien stammen raakten net als de jongste zoon hun identiteit kwijt, maar werden uiteindelijk bakermat van de Gemeente, waar het eerstgeboorterecht naartoe is gegaan. Intussen is de oudste zoon jaloers op zijn broer, want de Gemeente heeft nu al deel aan het feest, waarvan Juda zich heeft afgewend. Pas in de toekomst zullen de tien en de twee stammen één volk onder één Vader zijn.

De PDF op deze pagina is een weergave van de studie die via Stichting Vlichthus te downloaden is. Er is via, Vlichthus.nl, ook een hardcopy van de studie te bestellen. Wij danken Vlichthus voor hun werk.