Christenen vragen zich vaak af of de wet gehouden moet worden. De meningen lopen daarover sterk uiteen. Het blijkt vaak dat onvoldoende duidelijk is wat de wet eigenlijk is en over welke wet we het hebben. Zonder de discussie van het houden van de wet hier te voeren willen we een uiteenzetting geven van wat de wet is.
Wanneer is de Wet gegeven?
In de tijd van Mozes (14e eeuw voor Christus) is de Wet door God aan Israël gegeven. Mozes ontving op de berg Horeb, in de Sinaï woestijn, de 10 geboden; De Wet van God. God heeft de tien geboden met een duidelijk doel gegeven: een harmonisch samenleven tussen God en mensen en tussen de mensen onderling. Dit was nodig, omdat het volk Israël niet trouw bleef aan God.
De tien geboden zijn eigenlijk tien regels, waardoor een samenleving opgebouwd kan worden, waarin mensen niet alleen voor zichzelf leven. Deze Wet voorkomt dat het recht van de sterkste geldt. De Wet zorgt ervoor dat iedereen zou handelen zoals God dat wil.
De tien geboden worden echter vaak niet als de gehele Wet gezien. Zowel in het Christendom als in het Jodendom worden de tien geboden gezien als een ‘samenvatting’ van de gehele Wet. In de vijf boeken van Mozes (Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium) wordt de hele Wet beschreven. Deze vijf boeken vinden we niet alleen terug in de Bijbel, maar ook in de Tenach.
Tenach
De Tenach (Hebreeuws: תנ”ך – Tanach) is het heilige boek van het jodendom. De Tenach bevat 39 Bijbelboeken die ook in het Oude Testament voorkomen (maar in een andere volgorde).
Het woord Tenach
Tenach is een Hebreeuws acroniem (een afkorting die wordt uitgesproken als een woord). Het geschreven Hebreeuws bestaat van origine alleen uit medeklinkers; voor de uitspraak zijn klinkers wel noodzakelijk.
Het acroniem “Tnch” is dan ook alleen uit medeklinkers opgebouwd en bestaat uit de volgende drie onderdelen:
- T van Thora (Wet) – De Thora (ook Pentateuch genoemd) bestaat uit de vijf boeken van Mozes: Genesis (Beres’jiet), Exodus (Sjemot), Leviticus (Wajikra), Numeri (Bemidbar) en Deuteronomium (Devariem). Dit zijn ook, in dezelfde volgorde, de eerste vijf Bijbelboeken van het Oude Testament in de Bijbel. De Thora is het belangrijkste onderdeel van de Tenach.
- N van nebe’im (Profeten) – De Profeten (Hebreeuws: Nevie’iem) volgt op de Thora en begint met de nieuwe leider Jozua die Mozes opvolgde. Nevie’iem is onderverdeeld in de vroege profeten (Jozua, Richteren, Samuël en Koningen) en de late profeten (Jesaja, Jeremia, Ezechiël en twaalf kleine profeten).
- CH van chetoebim (Geschriften) – De Geschriften (Ketoeviem) bestaan uit een zeer diverse verzameling van literatuur en bestaat uit 11 boeken. Het bevat alle resterende geschriften van de Tenach inclusief de vijf rollen.
De Talmoed
Naast de Tenach is de Talmoed (Hebreeuws: תלמוד) (= mondelinge leer) het belangrijkste boek binnen het jodendom. Het bevat de commentaren van belangrijke rabbijnen en andere schriftgeleerden op de Tenach, veelal in de vorm van discussies tussen voor- en tegenstanders van een bepaald standpunt.
De Talmoed is kort gezegd de schriftelijke vastlegging van de discussies die eeuwenlang door Joodse geleerden over de toepassing van de Torah-voorschriften zijn gevoerd.
De Mitswot
Het fundament van de joodse wet is de Thora, de vijf boeken van Mozes. Volgens de rabbijnen zijn er 613 verplichtingen in de Thora. Deze regels worden ook wel de Mitswot genoemd. Niet alle 613 regels zijn op ieder moment of voor iedereen van toepassing. Sommige van deze wetten zijn alleen van toepassing op mannen, andere alleen op vrouwen, sommige alleen op priesters, etc. Vele wetten waren slechts relevant toen de joodse Tempel nog bestond (bijvoorbeeld offeren). Minder dan 300 van deze geboden zijn vandaag nog toepasselijk.
Een compleet overzicht van de Mitswot, de 613 regels, staat beschreven op Bijbelshandboek.nl onder het woord Wet. Klik hier voor de link.
De Tien Geboden
Zoals gezegd ontving Mozes de Wet van God op de berg Horeb, in de Sinaï woestijn. God gaf toen de twee tafelen der getuigenis, tafelen van steen met daarop de tien woorden.
Jezus heeft de tien geboden samengevat in twee hoofdregels (Markus 12:30-31):
- God liefhebben
- Je naaste liefhebben als jezelf
Volgens het Christendom is, door het sterven van Jezus aan het kruis, de Wet vervuld en zijn onze zonden vergeven (Romeinen 5). De straf op de zonde is ‘dood zijn voor God’ en Jezus heeft door het sterven aan het kruis, de schuld van de zonde en de totale Wet betaald.
(Markus 12:30) En gij zult den Heere, uw God, liefhebben uit geheel uw hart, en uit geheel uw ziel, en uit geheel uw verstand, en uit geheel uw kracht. Dit is het eerste gebod. (31) En het tweede [aan dit] gelijk, [is] dit: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Er is geen ander gebod, groter dan deze.
Er is dus geen sprake meer van veroordeling op basis van de Wet. Wanneer je als Christen dit gelooft, dan wordt je niet meer beoordeeld op de werken volgens de Wet, maar leef je uit Genade. Vanuit die Genade wordt je slechts op de werken volgens de twee geboden, die Christus ons gegeven heeft, beoordeeld. Daar komt de uitspraak “Leven uit Genade” vandaan.
Klik hier voor een overzicht waarin de Wet tegenover de Genade wordt uitgewerkt.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat een gelovige hier op aarde niet sterft. Ieder mens sterft. Een gelovige ontvangt op basis van geloof en genade Eeuwig Leven. Het werk van Jezus is gericht op het leven na de dood. Tegenwoordig nemen veel Christenen de Wet nog wel als leidraad, maar zoals Paulus in de Galatenbrief zegt (Galaten 5), mag je er geen gerechtigheid uit verwachten.